ยอมตัดใจ

หลังจากที่หายหน้า หายตา หายตัว ไปจากการอัพบล็อกซะหลายวัน อันเนื่องมาจาก Jobs in หรือ งานเข้า !!นั่นเองค่ะ 5555 งานเยอะได้อีก แต่คราวนี้ไม่เสียน้ำตาแล้วเพราะต่อมเซ้นสิทีฟ หยุดทำงานชั่วขณะ เลยทำให้การทำงานผ่านพ้นไปด้วยดี แถมเราเองยังรู้สึกสนุกไปกับมันด้วย

ถึงจะไม่ได้เข้ามาเขียนเรื่องราวของเราแต่ก็ยังแอบ ๆ แว่บ ๆ เข้ามาอ่าน blogs ของเพื่อน ๆ อยู่บ่อย ๆ เสมือนว่าถ้าไม่ได้อ่านแล้ว อาจจะตกข่าวได้ (เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย555)

ตั้งชื่อชวนให้ใจหาย ไม่ใช่ ตัดใจ หรือ ตัดใคร ออกไปจากชีวิต หรอกนะคะ...แต่เป็นการยอมตัดสินใจ ที่จะ "ตัด" ผมต่างหาก

หลังจากที่ได้เปลี่ยนจากผมตรง มาเป็น ผมดัด เมื่อเดือน 6 เดือนก่อน รู้สึกถูกอกใจกับทรงนี้เป็นอย่างมาก เพราะดูแลง่าย ไม่ต้องเข้าร้านทำผมบ่อย ๆ แค่สระผม แล้วใส่มูส ให้มันมีวอลลุ่มเป็นลอน ๆ แค่นี้จบแถมยังมีหลาย ๆ เสียงให้ความชื่นชม ว่าทรงนี้เหมาะ ทำแล้วดี ดัดแล้วสวย ก็เลยตั้งใจว่าจะไว้ทรงนี้ตลอดไป (ขนาดนั้นเลย 555) แต่ก็นั่นแหละนะ พอถึง ณ จุดนึง ก็เริ่มเบื่ออีกแล้ว ทำให้ต้องใช้ความคิดอยู่นานมากว่าจะทำยังไงกับผม ดี มี 4 ทางเลือก

1. ยืดผม แล้ว ไว้ยาว แต่กลัวผมจะยิ่งแห้งเสียไปกันใหญ่

2. ไดร์ตรงเพื่อให้ลอนผมมันคลาย แล้ว ค่อยบำรุงผม ฟื้นฟูสภาพเส้นผม

3. เล็มปลายแล้ว เปลี่ยนสีผมใหม่ คิดว่า "สี" คงจะช่วยให้ ผมดูดีขึ้นมาได้

4. ตัดสั้นไปเลย

ในที่สุดก็ขอเลือก ข้อ 2 ลองไดร์ตรงดู อยากรู้ว่า พอกลับมาไว้ผมตรงแล้วหน้าจะเป็นยังไง ความยาวผมอยู่ระดับไหนแล้ว แต่ด้วยความโชคร้ายของเรา ตอนเย็นฝนตกหนัก หลบไม่ทัน ผมกลับมาหยิกเหมือนเดิม เศร้า !!!

หลังจากวันฝนตก วันนั้นแล้ว เราก็เลิกเพ้อ เรื่องทำผม แบบว่า ลืมไปแล้ว ว่าอยากเปลี่ยนทรงผม แต่เหตุมาเกิดก็เมื่อ วันออกกองถ่ายที่เอสพลานาด

ช่างแต่งหน้า : (จับผมเราเล่น)อยากหน้าที่การงาน ชีวิตดีขึ้นเปล่า???

เรา : (ทำหน้างง ๆ) อยากซี่ ทำไงอ่ะพี่

ช่างแต่งหน้า: ไปอบผมซะนะอย่าให้มันแห้งกรอบ ผมที่สุขภาพดี จะส่งผลให้ชีวิตการงานทุกอย่างดี

เราไม่รู้หรอกว่าพี่เค้าเอามาจากตำราหมอดูเล่มไหน รู้แต่ว่า มันทำให้เราเสียเซลฟ์เลยทีเดียว รีบโทรหาแฟนสุดที่รักทันที แล้วก็เล่า ๆๆๆๆ เรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง แล้วก็ถามแฟนสุดที่รักว่า

เรา: ตะเองเค้าจะตัดดีมั๊ย???

แฟนสุดที่รัก:ก็ตัดไปซี่ ไม่มีอะไรจะเสียไปกว่านี้แล้วนิ ทำทรงไหน ก็เหมือนกันแหละ

น้าน....ให้มันได้อย่างนี่ สุดที่รัก 5555

เพื่อหน้าที่การงานและชีวิตที่ดี เรา ยอม (ขนาดนั้น 555เลย) จริง ๆ เรื่องของเรื่องเราอยากจะเปลี่ยนทรงผมอยู่แล้ว 80% ส่วนแรงกระตุ้นจากรอบข้างก็แค่ 20 % เท่านั้น แต่เป็น 20 % ที่มีอิทธิพลเชียวละ ถึงขั้นรีบแจ้นไปตัดผมเลย 55555 เลยเป็นที่มาของการตัดผมในครั้งนี้ ทรงผมใหม่ ตัดร้านใหม่ ช่างคนใหม่ แต่ แถว ม.เกษตร เหมือนเดิม แฟนสุดที่รักเห็นทรงใหม่ของเราครั้งแรก บอกว่า "ตัดผมสั้นแอ๊บเด็ก" เราถือว่า นั่นถือ "คำชม" 55555

แฟนสุดที่รัก: ตัดผมสั้น เดี๋ยวก็ต้องไปทำสีผมอีก

เรา: เค้าไม่ทำหรอก กลัวผมเสีย จะเลี้ยงให้ผมยาว

แฟนสุดที่รัก: เค้าไม่เชื่อตะเองหรอก

เรา: จริงจริ๊ง เชื่อเค้าเหอะ

(เค้าก็แค่จะไปเคลือบผมให้เงางาม แล้วก็ทำแฮร์สปาอาทิตย์ละครั้งเอ๊ง 55555)